Zo was het…. H. Marsman (1936)
Met alle rampspoed die volksvijand nummer één dag in dag uit over ons uitstort, weten we al bijna niet meer hoe het was en waar we op terug kunnen vallen. Hendrik Marsman schreef het gedicht. Hij kwam op 21 juni 1940 om het leven toen het schip die hem naar Engeland zou brengen in de Golf van Biscaye met man en muis verging, nadat het was getorpedeerd door een Duitse U-Boot. Hij wilde zijn diensten aan zijn vorstin aanbieden…. daarmee in de veronderstelling verkerend zijn landgenoten te helpen in de strijd.
Herinnering aan Holland
Denkend aan Holland
zie ik breede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan,
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hooge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen
verspreid door het land,
boomgroepen, dorpen,
geknotte torens,
kerken en olmen
in een grootsch verband.
De lucht hangt er laag
en de zon wordt er langzaam
in grijze veelkleurige
dampen gesmoord,
en in alle gewesten
wordt de stem van het water
met zijn eeuwige rampen
gevreesd en gehoord.
Zo was het.
